Danny was er een jaar geleden bij,
op Outspire.

Hij was toen al moe. Van alles dragen. Altijd paraat staan. Altijd sterk zijn.
Voor z’n klanten. Voor z’n gezin.
Voor iedereen eigenlijk.

Hij was al een tijd op zoek naar wie hij zelf was.
En dat weekend zette hij voor het eerst écht een stap.
Hij deed z’n verhaal. Wij luisterden.
En hij voelde: ‘ik mag hier gewoon zijn wie ik ben.’

Een tijdje geleden vertelde hij iets dat stevig binnenkwam.
Hij was opgenomen in het ziekenhuis.
Z’n lijf was gewoon op.
En daar, toen alles even stilviel,
koos hij voor het eerst voor zichzelf.

Hij vertelde ons dat hij dat bij Outspire voor het eerst had gevoeld.
Dat hij daar besefte dat hij ook op de eerste plaats mag komen.
Na een half leven zorgen voor anderen.

Een geweldige groep hielp hem om dat voor zichzelf toe te laten.
Door te luisteren, een veilige omgeving te creëren en samen de uitdagingen aan te pakken.

Hij liet z’n eerste tattoo zien.
Ons logo. Op z’n arm.
Als teken van dat moment.
Als symbool van zijn persoonlijke doorbraak.

Als je dan beseft wat we met ons traject kunnen losmaken.
Wat dat met iemand kan doen.

Ja mannekes, hoe mooi is dat.

Dank je wel, Danny om ons in jouw verhaal mee te nemen. ❤️
Om ons eraan te herinneren waarom we dit doen.